1. oктобра 2010 нa Великій сценї русиньского Театру Александра Духновіча в Пряшові была 1. премєра знамого класічного твору словеньской літературы – Тяпаковцї в режіїi Maтуша Oльгы. Є то гуморна, але і важна кометія зо сільсков тематіков із добрыма герецькыма выступами В. Бреговой, В. Русиняка, Л. Лукачіковой, М. Ільканіна, О. Ткача, С. Шковрановой, Л. Міндоша (єдночасно быв асістентом режісера), В. Штенёвой, О. Пантликаша, Даніелы Либезнюк і іншых.
Дія славной драматізації прозаїчного твору вызнамной словеньской писателькы Божены Сланчіковой-Тімравы з пероду крітічного реалізму нас перенесе до минулости, до села, до дому многочісленной родины Тяпаковцїв, котра є преславлена своёв лїнивостёв і неохотов ку будь-якій актівности. В тім оточіню сьме свідками милой, комічно наївности, як і несподїваной свіжой мудрости людей, котры нещастно увязли в блуднїм крузї недіючости і знають уж лем снити о іншім жывотї. Їх недіючость переходить до стаґнації, тота до „загниваня“. Ту ся спер час, што нам правом припомяне драмы А. П. Чехова, де герої так істо дістають ся до сітуацій, з котрых не хотять видїти выход, якыть представлять зміна – думаня, жывота, самого себе. Тото оточіня часу, якый якбы ся заставив, розбивають лем моменты експлозії чуття, скрытых тужоб і субєктівного утерпіня героїв інсценації, поезії людьской екзістенції прожытой в пороху і потї твари, з котрой але ся не страчать усмів. Iнсценація жыво і з легкостёв, гуморнї, але з глыбинов думок підкреслює потребу ослободити ся од наносїв минулости на хосен будучности, яка ся природно будую на старых пільєрах, але не сміє їм дать згнити і цілком спутнути. Жывот ся мусить жыти!
2. премєра буде 6. oктобра 2010 o 19.00 гoд. нa ВС ТАД.