21. октобра 2009 на Пряшівскій універзітї в Пряшові ся одбыв пятый научный семінарь карпаторусиністікы. По выступаючіх з Канады (проф. Др. Павел Роберт Маґочій, Торонтьска універзіта, історік), Словакії (ПгДр. Станїслав Конєчні, к. н., Сполоченьско-научный інштітут САН в Кошіцях, історік), Чех (Др. Кіріл Шевченко, др. н., Центер російскых штудій в Празї, історік) і Польщі (Мґр. Ева Міхна, ПгД., Яґелоньска універзіта в Кракові, соціолоґічка), на тот раз гóстём Інштітуту русиньского языка і културы Пряшівской універзіты в Пряшові быв професор Віденьской універзіты, Інштітуту славістікы, Міхаел Мозер, в славістічных кругах в сучасности знамый як україніста. Выступив на тему Граматика руського языка Івана Панькевича. Публікація вышла в Мукачеві в р. 1922 і єй цїлём было рїшати русиньскый языковый вопрос в 20-ых роках ХХ. стороча на Підкарпатьскій Руси, яка была частёв першой Чеськословеньской републікы (1919 – 1938). Вышли єй дві реедіції – в роках 1927 i 1936. Професор Мозер порівновав правопис предкладаный Іваном Панькевічом в окремых выданях. Документовав ёго поступ рїшіня вопросу списовного языка про Русинів Підкарпатьской Руси – а то на базї україньскых, конкретно галичского і верховиньского діалектів. Такый поступ хоць корешпондовав із замірами тогдышнёй чеськословеньской політікы, з погляду переважной части Русинів але значів зачаток процесу українізації, котрый кулміновав у шістдесятых роках двадцятого стороча в ліквідації русиньской ідентічности і деґрадації материньского языка Русинів.
Выступїня професора Мозера выкликало конштруктівну діскузію міджі участниками семінаря, завершінём котрого была презентація найновшых публікацій зо сферы карпаторусиністікы і выставка научных робот Івана Панькевіча з пріватной збіркы ёго штудента, професора Миколы Мушинкы з Пряшова.